Author: admin

Πως να περιορίσετε τα έξοδα στην καφετέριά σας

 

Τα έξοδα σε ένα κατάστημα εστίασης, όπως μια καφετέρια, είναι ιδιαίτερα υψηλά και δύσκολα διαχειρίσιμα.

 

Ενώ τα περισσότερα καταστήματα έχουν υψηλό περιθώριο κέρδους σχεδόν σε όλα τα προϊόντα, εν τούτοις τις περισσότερες φορές μόλις τελειώνει ο μήνας, τελειώνει και το cash flow της επιχείρησης.

 

Αυτό συμβαίνει καθώς υπάρχουν έξοδα τα οποία τις περισσότερες φορές οι καταστηματάρχες δεν τα υπολογίζουν, καθώς θεωρούν το ποσό ιδιαίτερα χαμηλό και ασήμαντο.

 

Αλήθεια, έχετε υπολογίσει το κόστος του πάγου που χρειάζεται μια καφετέρια; Είναι κάτι – ελάχιστα –  cents ανά ποτήρι, αλλά στο τέλος της ημέρας το κόστος είναι περίπου 50€ – όσο ενάμιση μεροκάματο! Γιατί να μην αγοράσει το κατάστημα μια παγομηχανή, ώστε να εξοικονομεί χρήματα και επίσης να έχει ανά πάσα ώρα και στιγμή διαθεσιμότητα σε δικό της παγάκι;

 

Πάμε να δούμε όμως αναλυτικά πως μπορεί μια καφετέρια να εξοικονομήσει χρήματα, κάνοντας μικρές κινήσεις και επενδύοντας ελάχιστα χρήματα, που πολύ σύντομα θα τα λάβει πίσω.

 

Κομμάτι καφέ: Μηχανές espresso

 

Έχει καθιερωθεί η χρήση του χρησιδάνειου τόσο για τις μηχανές καφέ espresso όσο και για άλλα μηχανήματα όπως βαφλιέρες,κτλ.

 

Τι είναι όμως το χρησιδάνειο; Η εταιρεία πάροχος σας διαθέτει δωρεάν* το απαραίτητο μηχάνημα που χρειάζεστε (όπως μηχανή καφέ, μια βαφλιέρα, μια κρεπιέρα, γρανιτομηχανή) και εσείς απλά είστε αναγκασμένοι και δεσμευμένοι να αγοράζετε την α’ ύλη από την συγκεκριμένη εταιρεία.

 

Όλα καλά θα αναλογιστείτε! Κερδίσατε μια δωρεάν μηχανή καφέ για όσο διάστημα έχετε το κατάστημά σας ανοιχτό.

 

Σίγουρα ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός κι έτσι ισχύει και στην περίπτωση του χρησιδανείου.

 

Όταν κάνετε μια συμφωνία για χρησιδάνειο, στην περίπτωσή μας για την προμήθεια καφέ espresso, τότε η εταιρεία για να αποσβέσει το κόστος της μηχανής που σας παρέχει (είπαμε, τίποτα δεν παρέχεται δωρεάν) ανεβάζει το κόστος της α’ ύλης ακόμα και 300% σε σχέση με αντίστοιχες τιμές άλλων εταιρειών.

 

Σκεφθείτε ότι πλέον ένας καλός espresso κοστίζει περίπου 15-18€ / kg (μετά τις αυξήσεις στον φόρο πριν 1 χρόνο) ενώ αν κάνετε συνεργασία με μια εταιρεία ώστε να σας δώσει «δωρεάν» μηχανή καφέ τότε το κόστος του εσπρέσσο θα εκτιναχθεί περίπου στα 23-25€ / kg

 

Αν καταναλώνετε 30kg καφέ τον μήνα(περίπου 70 φρέντο την ημέρα) τότε έχετε εξτρά επιβάρυνση από το χρησιδάνειο 300€(10€ πάνω το κόστος κιλού) – το ποσό είναι τρομερά υψηλό και μόνο με την διαφορά, μέσα σε 5 μήνες θα μπορούσατε να αγοράσετε τη δική σας μηχανή espresso!

 

Στην ουσία οι εταιρείες που χρησιδανίζουν εξοπλισμό, αποσβένουν άμεσα το κόστος και έπειτα έχουν ένα τρομερά μεγάλο ποσοστό κέρδους με τις τιμές και τα προϊόντα που σας πουλάνε.

 

Δείξτε μεγάλη προσοχή και καλό είναι πάντα να έχετε το δικό σας αγορασμένο εξοπλισμό.

 

Στην περίπτωσή μας η εξοικονόμησή σας θα ήταν 300€ / μήνα αν είχατε δική σας μηχανή καφέ και αγοράζετε καφέ σε χονδρική.

 

Πάγος – παγομηχανές

 

Έχετε αναλογιστεί πόσα kg πάγο καταναλώνετε κάθε ημέρα και ποιο είναι το κοστολόγιό σας;

 

Για μια καφετέρια που σερβίρει συνέχεια κρύα ροφήματα και το βράδυ ποτά και coctails, το κοστολόγιο του πάγου είναι σημαντικό έξοδο που δυστυχώς πολλοί λίγοι επαγγελματίες το υπολογίζουν.

 

Μια μέση καφετέρια θα χρειαστεί περίπου 6-10 σακούλες των 3kg πάγο την ημέρα (18-30kg πάγο).

 

Το κοστολόγιο του έτοιμου πάγοι κυμαίνεται στα 2,5 – 3€ / σακούλα.

 

Χονδρικά, το κόστος για μια καφετέρια σε πάγο είναι περίπου 30€ / ημέρα.

 

Μια επαγγελματική παγομηχανή ξεκινάει από 449€ – όσο δηλαδή το κόστος του έτοιμου πάγου για 15 ημέρες!

 

Αγοράζοντας μια παγομηχανή εξοικονομείτε πάνω από 27€ / ημέρα (το υπόλοιπο είναι για το κόστος νερού) – σχεδόν όσο ένα μεροκάματο!

 

Η ετήσια εξοικονόμησή σας είναι περίπου 9.000€ αν συνυπολογίσουμε και το κόστος ρεύματος για την επαγγελματική παγομηχανή.

 

Δεν θα θέλατε εξτρά 9000€ cash flow για την επιχείρησή σας κάθε έτος;

 

Ο επαγγελματικός εξοπλισμός εστίασης θα βοηθήσει μια επιχείρηση να αναπτυχθεί και να εδραιωθεί, ανάμεσα στον ανταγωνισμό.

 

Μην πέφτετε στο κόλπο αρκετών εταιρειών που χρησιμοποιούν παλιές μεθόδους (χρησιδάνεια) για να προσελκύσουν πελάτες με την ετικέτα «δωρεάν μηχανήματα».

 

Επενδύστε σε επαγγελματικό εξοπλισμό εστίασης και δείτε άμεσα να αποσβένετε το κεφάλαιό σας και να βγαίνετε κερδισμένοι μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα!…

Το παιχνίδι σαν ανθρώπινη δραστηριότητα τοποθετήθηκε από τον Φρόυντ και τους συνεχιστές του στην ίδια κατηγορία ψυχικών φαινομένων όπως τα όνειρα, οι ονειροπολήσεις και οι φαντασιώσεις. Ο άνθρωπος δεν ονειρεύεται έτσι χωρίς λόγο και κατά τύχη αλλά σε σχέση με την εκάστοτε επίκαιρη κατάσταση ζωής στην οποία βρίσκεται ή σε σχέση με εντάσεις και συγκρούσεις που μέσα στα όνειρα επαναλαμβάνονται, μεταβάλλονται και υφίστανται επεξεργασία.

Στην θεωρητική εξέλιξη της play therapy όμως, υπάρχει μικρή απόσταση μεταξύ των διαφόρων σχολών και μεθόδων ψυχοθεραπείας.
Αυτό ίσως να οφείλεται από τη μια στο ότι το παιχνίδι είναι από μόνο του ένα φαινόμενο που κατά ένα τρόπο ξεφεύγει από κάθε προσπάθεια ανάλυσης, και είναι σαν τέτοιο τόσο δυνατό, αυτόνομο και πηγαίο που οι θεωρίες και οι θεραπείες αναγκάζονται να προσαρμοστούν σ’ αυτό και να δεχτούν τους όρους του. Από την άλλη, το παιδί είναι με βεβαιότητα ένας «δύσκολος πελάτης» ακόμη και για έναν ψυχοθεραπευτή.

Έτσι, μπαίνουν τα θεμέλια μιας θεραπείας που πλησιάζει πολύ την μη κατευθυντική, προσωποκεντρική play therapy της Axline που θα δούμε πιο αναλυτικά παρακάτω.

Οι βασικές μεταρρυθμίσεις είναι ότι:
α) Το κεντρικό σημείο της θεραπείας δεν είναι η επεξεργασία ενός ιστορικού, βιωμάτων δηλαδή και τραυμάτων του παρελθόντος αλλά τα συναισθήματα που επικοινωνούνται στο εδώ και τώρα μεταξύ του θεραπευτή και του παιδιού.
β) Η σχέση που δημιουργεί ο θεραπευτής με το παιδί είναι από μόνη της σαν τέτοια θεραπευτική.

Ένας άλλος σπουδαίος παιδοψυχίατρος και ψυχαναλυτής, ο Donald Winnicott καταλαμβάνει ιδιαίτερη θέση ανάμεσα σε όσους ασχολήθηκαν με το παιχνίδι του παιδιού και την ψυχοθεραπεία σε παιδιά.

Ο Winnicott ήταν αυτός που συνέλαβε την έννοια του μεταβατικού φαινομένου και αντικειμένου, του πρώτου αντικειμένου δηλαδή που είναι «έξω» από το παιδί αλλά πολύ κοντά στον εσωτερικό του κόσμο και με το οποίο αναπτύσσει το παιδί μια ιδιαίτερη συναισθηματική σχέση (π. χ. μια άκρη της κουβέρτας που χαϊδεύει το παιδί καθώς πιπιλάει το δάχτυλο του, η πιπίλα του, ένα αρκουδάκι που κρατάει για να το πάρει ο ύπνος κλπ) . Η συνέχεια του μεταβατικού φαινομένου καθώς το παιδί μεγαλώνει είναι το παιχνίδι. Βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτό το μεταβατικό χώρο ανάμεσα στον εσωτερικό κόσμο του παιδιού και το εξωτερικό κόσμο. Είναι και μέσα και έξω ταυτόχρονα, ένα συγκλονιστικό φαινόμενο!

H Virginia Axline είναι η σημαντικότερη εκπρόσωπος της προσωποκεντρικής Play therapy. Η θεωρία της βασίζεται στην θεωρία προσωπικότητας που ανέπτυξε ο C. Rogers για την προσωποκεντρική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία.

Κάποιος που ζει ή δουλεύει με παιδιά παρατηρεί ότι έχουν την τάση να συγχωρούν και να ξεχνούν αρνητικές εμπειρίες. Όταν οι συνθήκες ζωής τους δεν είναι ιδιαίτερα κακές, έχουν την ικανότητα να παίρνουν την ζωή όπως είναι, το ίδιο και τους ανθρώπους με τους οποίους ζουν. Αυτό οφείλεται στην έμφυτη ορμή και έντονη αγάπη για ζωή που τα χαρακτηρίζει.

Αυτό που επίσης χαρακτηρίζει τα παιδιά και που είναι πραγματική αγαλλίαση για τον θεραπευτή να το βλέπει είναι ότι είναι πολύ εμφανείς όλες οι πλευρές της προσωπικότητας τους (όσο πιο υγιής η προσωπικότητα βέβαια τόσο περισσότερο) αυτές που στους ενήλικες συχνά είναι θαμμένες κάτω από στρώματα απώθησης, στρέβλωσης και άρνησης.

Η Play therapy βασίζεται στο γεγονός ότι το παιχνίδι είναι το πιο φυσικό μέσο που διαθέτει το παιδί για να εκφραστεί.
Μέσα στον ασφαλή χώρο που του παρέχεται στην θεραπεία, το παιδί είναι αυτό το πιο σημαντικό πρόσωπο, ελέγχει την κατάσταση, κανείς δεν το κριτικάρει, δεν μιλάει αντί γι’ αυτό και δεν του λέει τι να κάνει.
Επίσης υπάρχει κάποιος που το αποδέχεται, το καταλαβαίνει και είναι ειλικρινά φιλικός μαζί του.
Τα όρια που ισχύουν στην θεραπεία δίνουν την αίσθηση της ασφάλειας και της πραγματικότητας.
Όλα αυτά συνιστούν για το παιδί μια πρόκληση και μια ευκαιρία να ωριμάσει, να γίνει πιο δημιουργικό, να μάθει να αποδέχεται τον εαυτό του και να νοιάζεται για τους άλλους.

Σημαντικό ρόλο έχει βέβαια στην θεραπεία του παιδιού και η παράλληλη συμβουλευτική των γονέων τόσο για θέματα που αφορούν άμεσα το ίδιο το παιδί όσο και για δυσκολίες και προβλήματα που αφορούν τον καθένα απ’ τους γονείς προσωπικά ή την μεταξύ τους σχέση και που ασφαλώς έχουν επίδραση και στην συναισθηματική κατάσταση και την συμπεριφορά του παιδιού.…

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ξεχωριστός. Μοναδικός στην προσωπική του ιστορία, στις σκέψεις, τα συναισθήματα και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο μέσα και έξω απ’ αυτόν.
Έτσι, είναι μοναδικός και στον τρόπο που βιώνει και αντιμετωπίζει τις απλές και τις δύσκολες, τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες καταστάσεις.

Κάθε άνθρωπος όμως έχει και μια εγγενή, φυσική και δυνατή τάση να αναπτύσσεται, να γίνεται πιο πλήρης και πιο λειτουργικός ως προς τις προσωπικές του ανάγκες.

Αν αυτή η τάση εμποδιστεί, μπλοκαριστεί κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου από την οικογένεια, άλλους σημαντικούς ανθρωπους ή δυσκολίες και αρνητικές συγκυρίες, τότε μπορεί να παρουσιαστούν ψυχολογικά, ψυχοσωματικά ή ψυχοκοινωνικά προβλήματα και διαταραχές.

Παραθέτω ενδεικτικά ορισμένα από αυτά τα προβλήματα, η εμφάνιση ή η εντατικοποίηση των οποίων αποτελεί συνήθως τον λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι αναζητούν την βοήθεια ενός ψυχολόγου.

ΕΝΤΑΣΗ-ΑΓΧΟΣ: Το άγχος είναι καταρχήν μία φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού μας όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία κατάσταση που την βιώνουμε σαν δύσκολη, επώδυνη, πιεστική η απαιτητική.

Το παροδικό και συγκεκριμένο άγχος (π.χ. όταν έχουμε να παραδώσουμε μία δύσκολη δουλειά) είναι αναπόφευκτο και χρήσιμο γιατί μας βοηθάει να εστιάσουμε τις προσπάθειες μας και να δουλέψουμε πιο εντατικά. Δεν ισχύει το ίδιο για το μόνιμο και διαρκές άγχος.

Όταν κοιμόμαστε και ξυπνάμε με μία διαρκή αίσθηση έντασης και ανησυχίας, όταν μπορούμε όλο και λιγότερο να ηρεμήσουμε και ευχαριστηθούμε τις καλές στιγμές μέσα στη μέρα μας, όταν δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αρνητικές σκέψεις τότε το άγχος μας έχει αρχίσει να εγκαθιδρύεται σαν μόνιμη κατάσταση που υπονομεύει την ψυχική και την σωματική μας υγεία και την ποιότητα της ζωής μας.

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ: Καταρχήν είναι καλό να διαφοροποιήσουμε την θλίψη από την κατάθλιψη. Η θλίψη είναι η φυσιολογική αντίδραση σε ένα επώδυνο γεγονός, που μπορεί να διαρκέσει από μερικές ώρες έως αρκετούς μήνες και να είναι σε κάποιες περιπτώσεις έντονη και πολύ οδυνηρή.

Μιλάμε ωστόσο για κατάθλιψη όταν κάποια συμπτώματα που συνοδεύουν την θλίψη είναι έντονα, παρουσιάζονται ταυτόχρονα και επιμένουν για ένα διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών.

Τα συμπτώματα αυτά είναι μεταξύ άλλων διαταραχές του ύπνου, αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες, αίσθηση άγχους ή ανησυχίας, ψυχοσωματικές ενοχλήσεις, παρατεταμένη αρνητική διάθεση, αίσθηση έλλειψης νοήματος, αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό και τους άλλους κλπ.

 

ΧΑΜΗΛΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ: Η αυτοεκτίμηση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ψυχικής μας υγείας και είναι το πρώτο πράγμα που κλονίζεται όταν τα πράγματα δεν μας πάνε καλά και το αντίστροφο, όταν η αυτοεκτίμηση είναι χαμηλή τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε καλά.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι το πιο βασικό συστατικό της κατάθλιψης και συνοδεύεται από βασανιστικά, επώδυνα συναισθήματα ανεπάρκειας, θυμού, ζήλιας, θλίψης, αποτυχίας, κενού, από αυτοακύρωση και έλλειψη ορίων.

 

ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά ζώα και η ανάγκη μας για σύνδεση με τους άλλους είναι μία από τις βασικές ανάγκες επιβίωσης..

Όταν λοιπόν ένας άνθρωπος εντοπίζει το πρόβλημα του στην δυσκολία να κάνει ή να διατηρήσει καλές διαπροσωπικές σχέσεις στον οικογενειακό, ερωτικό, φιλικό, επαγγελματικό τομέα, αισθάνεται βαθιά υπαρξιακή ανησυχία, μοναξιά, θλίψη, ανεπάρκεια. Η ικανότητα του σχετίζεσθαι είναι από τις πιο βασικές ανθρώπινες δεξιότητες που χρειάζεται να κατέχουμε και να αναπτύξουμε σαν βασική προϋπόθεση για μια πιο ικανοποιητική και ευτυχισμένη ζωή.

 

ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ: Για πολλούς ανθρώπους ο λόγος που τους ωθεί να αναζητήσουν την βοήθεια ενός ψυχολόγου δεν είναι κάποιο πρόβλημα με την στενή έννοια του όρου, αλλά η ανάγκη να γνωρίσουν και να κατανοήσουν καλύτερα τον εαυτό τους.

Η ανάγκη αυτή μπορεί να αναδυθεί μετά από μία κρίσιμη κατάσταση που ξεπεράστηκε, μία μεγάλη αλλαγή αλλά και στις κρίσιμες καμπές της ζωής (συχνά συμπίπτουν με τις «στρογγυλές» δεκαετίες της ζωής μας, στα 30, 40, 50, στην συνταξιοδότηση κλπ.) όταν αισθανόμαστε ότι κάτι από τον εαυτό μας όπως τον ξέραμε έχει αλλάξει, χαθεί και δεν ξέρουμε πια ακριβώς ποιοι είμαστε ή ποιοι θέλουμε να είμαστε.…